Hidrometalurji , metal üretiminde eski bir sanat olan pirometalurjiye oranla yeni gelişmektedir. İnsanlar binlerce yıl önce fırın inşa etmeyi ve cevherleri eritmek için ateş yakmayı öğrenerek metalleri üretmişlerdir. Cevherlerin değerlendirilmesinde yüksek sıcaklık gerektiren yöntemler yerine su ve çözücü kullanımı ( hidrometalurji yöntemi ) daha sonra gündeme gelmiştir.
Modern hidrometalurji kendi yerini ancak 19. asrın sonunda, iki yöntemin keşfedilmesiyle bulabilmiştir. Seyreltik sodyum siyanür çözeltisi ile cevherlerden altını çözmek için siyanürleme yöntemi (çözeltiye alınan altın daha sonra çinko tozu ile çöktiirülerek kazanılmaktadır) ve alumina üretmek için, basınç ve yüksek sıcaklık kullanarak sodyum hidroksit ile boksitlerin özütlenmesi, Bayer Yöntemi. Bu gelişmelerden sonra da gelişmeye devam eden hidrometalurji klasik pirometalurjik süreçlerin yerini almaya başlamıştır.
Bazı durumlarda kırma, öğütme ve flotasyon gibi cevher zenginleştirme işlemlerine gerek duyulmaksızın metallerin eldesine olanak sağlayan tek yöntemdir. Ayrıca klasik pirometalurjik yöntemlerin doğurduğu çevre kirlenmesine (izabe gazları, özellikle SO2 ) çözüm olarak önerilmektedir. Bununla birlikte bu yöntemdeki temel problem, ortaya çıkan katı ve sıvı atıkların bertaraf edilmesidir.
Avantajı kesin olarak ortaya konulmamış olsa bile hidrometalurji, enerji tüketimini azaltmak için bir çözüm olarak önerilmektedir. Bu yöntemler düşük tenörlü cevherlere madende yerinde uygulandıklarında az enerji tüketmektedirler. Üstelik hidrometalurjik çalışmalar çoğu zaman oda sıcaklığında ve düşük sıcaklıklarda gerçekleştirilirken pirometalurjik çalışmalar ise sadece yüksek sıcaklıklarda gerçekleşmektedir. (~1500°C). Hidrometalurji, metal üretiminde eski bir sanat olan pirometalurjiye oranla yeni gelişmektedir.İnsanlar binlerce yıl önce fırın inşa etmeyi ve cevherleri eritmek için ateş yakmayı öğrenerek metalleri üretmişlerdir. Cevherlerin değerlendirilmesinde yüksek sıcaklık gerektiren yöntemler yerine su ve çözücü kullanımı daha sonra gündeme gelmiştir.
Pirometalurjik yöntemlerde kullanılan enerjinin büyük bölümünün verimli olarak kullanılması zor, hatta olanaksızdır. Buna karşın metal üretimi için çözeltilerin temizlenmesi, çözücü etkenlerin yeniden kazanılması ve elektro-kazanma gibi aşamalarda hidrometalurjik yöntemlerin yoğun enerji tüketmeleri söz konusu olabilmektedir.
